Λίγα λόγια για αρχή...

Εκεί λοιπόν που κοιμόμουν, ή μάλλον που μόλις είχα ξυπνήσει σκέφτηκα το εξής:

αφού δε δουλεύω και αφού οι γνώσεις μου και οι απόψεις μου είναι ή μόνο για την πάρτη μου ή σε απραγία,

τι καλύτερο από τo να τις ξεδιπλώσω σε ένα blog, μπας και βοηθήσω κάποιον που ζορίζεται αυτό τον καιρό ή μπας και υπάρχει και κάποιος άλλος εκεί έξω που κάθεται και το ψάχνει το πράγμα και

γουστάρει να συμφωνεί ή να διαφωνεί με άλλους που επίσης το ψάχνουν.

Αλλά ας εξηγήσω ποιό είναι το εν λόγω "πράγμα".

Είμαι η Ντίνα. Χαίρω πολύ.

Είμαι ψυχολόγος. Ψιλοσύνηθες ή ψιλοάσχετο αλλά καλό να το αναφέρω μιας και διαπερνά αυτά που λέω και αυτά που σκέφτομαι. Μάλλον και αυτό που είμαι υποθέτω.

Είμαι μαμά. Αυτό και αν διαπερνά αυτά που σκέφτομαι και αυτό που είμαι.

Μου αρέσει να λέω το άσπρο άσπρο και το μαύρο μαύρο. 

Για μένα η ζωή θα ήταν μια μεγάλη σαλάτα αν δεν έλεγα τα πράγματα με το όνομα τους και αν δεν τα οργάνωνα σε μια λογική σειρά. Γι'αυτό και είμαι καλή στις συμβουλές. Γιατί συνηθίζω να βλέπω την ουσία, να μετράω με τα δάχτυλα 1,2,3 τα βήματα, τα υπέρ και τα κατά και να δίνω μια απλή συμβουλή από το να χρυσώνω το χάπι ή να χαιδεύω αυτιά.

Αυτά για μένα.

΄Ομως τι σχέση έχουν όλα αυτά?

Σκέφτηκα λοιπόν εκεί μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, "γιατί να μη φτιάξω ένα μπλογκ, να πω και προς τα έξω δύο πραγματάκια τα οποία ξέρω από το "επάγγελμα" ή έχω σκεφτεί, και όποιος εκεί γύρω θέλει να με ρωτήσει μια άποψη με τα δικά μου μάτια για ένα πρόβλημα του, να μπορεί να το κάνει μέσα από αυτό το νέο μέσο μαζικής επικοινωνίας?"

Κοινώς, όλοι θα θέλαμε ένα φίλο-η να μας βοηθήσει στο πρόβλημά μας. Ε, είτε λόγω δουλειάς, είτε λόγω ανεργίας, είτε λόγω βαρεμάρας (όπως θέλει το βλέπει κανείς) προσφέρομαι για τη θέση.

Παρ' όλα αυτά δεν είμαι θεατής. Θα αναρτώ τακτικά συμβουλές που μου φάνηκαν χρήσιμες στη ζωή ή σκέψεις που με λίγη τύχη θα σας παρακινήσουν να το "δείτε κι αλλιώς".

Καλή αρχή, λοιπόν!