Είμαι μόνος! Είμαι μόνη!

Η' και ανάποδα!

Είμαι μόνη! Είμαι μόνος!

Τι καλύτερο από την πιο πολυπαιγμένη ατάκα των τελευταίων δεκαετιών για πρώτη συζήτηση, δε βρίσκετε?

Το έχουμε ακούσει τόσες φορές, το έχουμε πει άλλες τόσες!

Και όχι, να διευκρινίσω ότι δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις που υπάρχει απώλεια από τη ζωή (φτού φτού κουνιέμαι από τη θέση μου, χτυπάω ξύλα και λοιπά), ούτε για ένα μεγάλο κεφάλαιο παθολογίας που νιώθει κάποιος ανίκανος ή λίγος ή ντρέπεται ή φοβάται ή βλέπει εξωγήινους και επομένως δε μπορεί (ή δε θέλει) να έχει γύρω του ανθρώπους.

Μιλώ για αυτό το πιο συνηθισμένο, το καθημερινό κομμάτι, αυτό της ερωτικής ή έστω συναισθηματικής σχέσης με το λεγόμενο "έτερον ήμισυ". Η΄ για την ακρίβεια, την έλλειψη αυτουνού του "ήμισυ".

Εδώ να ξεκαθαρίσω ότι αυτό το έτερον μπορεί να είναι άντρας ή γυναίκα ή απροσδιόριστο, άσχετα από το τι είσαι εσύ. Δυστυχώς ή ευτυχώς το είμαι μόνος-η δεν περιορίζεται στις ετεροφυλόφιλες σχέσεις (ω! ανακάλυψη για πολλούς, νομίζουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι λύση για το θέμα της μοναξιάς ή εναλλακτική επιλογή or something- αλλά επιφυλάσσομαι για άλλη ανάρτηση σε αυτό το θέμα). 

Η έλλειψη σχέσης, ή ακόμα και η έλλειψη σεξ, που ουσιαστικά για πολλούς την ίδια απόρριψη υποδεικνύει, εκλαμβάνεται με πολλούς τρόπους:

• αυτομομφή: εγώ φταίω, είμαι άσχημος, δεν έχω χαρίσματα, δε με αγαπάει κανείς, δεν αξίζω, δεν τα καταφέρνω καλά στο σεξ και πολλά πολλά άλλα. Όσοι το κάνετε, ξέρετε τι λέω. Οι άλλοι, ξέρετε τι λέω γιατί βλέπετε αυτούς που το κάνουν.
• μου φταίνε οι άλλοι: οι άντρες είναι γουρούνια και θέλουν μόνο το σεξ, οι γυναίκες είναι πουτ@νες και ξενέρωτες αν πούνε όχι και λοιπά ωραία.
• μιζεροκατάθλιψη: μου είπε ο κύριος Χ όχι, κανείς άντρας δε θα με θέλει ποτέ, δε θα κάνω παιδιά ποτέ, θα είμαι για πάντα μόνη. Και αντίστοιχα (μην αφήσω και τους άντρες παραπονεμένους) η γκομενίτσα Ψ μου είπε ότι κρατάω λίγο στο σεξ, μα γιατί από τότε έχω πρόβλημα κάθε φορά που κάνω σεξ? Έλα ντε... τι να φταίει?
• στ@ρχιδιστές: δε με νοιάζει που έφαγα χυλόπιτα, μόνος μου περνώ καλύτερα.

Για να πω λοιπόν κι εγώ το μακρύ μου και το κοντό μου πάνω σε αυτό, αρχικά θα δηλώσω ότι το πώς το σκέφτεται κανείς είναι μοναδικό και σεβαστό. Αν εσύ κλαις μετά την 100στη χυλόπιτα προφανώς και ποιά είμαι εγώ να πω πως έχεις άδικο. Και λογικά δεν έχεις, δεν ξέρω, απέχω από αυτό το ρεκόρ.

Για μένα, είναι απλά τα πράγματα.

Κατά πρώτον η εποχή είναι τέτοια που δεν ενδείκνυται για σχέσεις. Σε συζητήσεις επί συζητήσεων με φίλους και γνωστούς καταλήξαμε να απορούμε πώς στο καλό συνάπτονται σχέσεις τη σήμερον ημέρα. Οι άντρες για άλφα ή βήτα λόγους που δεν είναι του παρόντος, διστάζουν να κάνουν βήμα, όπως και οι γυναίκες (αν και εδώ έχουμε μια πρόοδο σε σχέση με παλαιότερα, αλλά και πάλι θεωρείται δεδομένο μια γυναίκα να μην κάνει σε αυτό το σημείο του πλανήτη). Πλέον πού λεφτά για εξόδους (στον καιρό μου τα ζευγάρια γνωρίζονταν σε εξωτερικούς χώρους). Τι μένει? Στη σχολή, στη δουλειά, στο σχολείο ή κοινοί γνωστοί που βάζουν ένα χεράκι.

Γιατί λοιπόν κάποιος να το πάρει προσωπικά που έτυχε και στη δουλειά του πχ όλοι είναι παντρεμένοι, ή όχι του γούστου του ή αυτός-ή δεν είναι του δικού τους γούστου? Ε?

Πάνω σε αυτό, τώρα τελευταία έμαθα ότι ανθεί ο έρωτας μέσω διαδικτύου, μιας και σπίτι είμαστε (βλέπε αφραγκίες παραπάνω), τα κοινωνικά δίκτυα ανθούν, γιατί όχι. Προς το παρόν θα πω γιατί όχι, αλλά το κρατάω στο πίσω μέρος του μυαλού για μελλοντικό debate.

Δεύτερο και σημαντικό επίσης, πάντα ήμουν της άποψης ότι ό, τι δε σου αρέσει, ΑΛ-ΛΑ-ΞΕ ΤΟ!

Δε σου αρέσει που δεν αρέσεις? Προσπάθησε να μπεις στη θέση του target σου. Τι θα άλλαζες σε σένα? Όχι, όχι, δε λέω να γίνουμε πρόβατα, να γίνουμε όλες μοντέλα γιατί οι άντρες τις κοιτούν σαν μαστουρωμένοι, ούτε όλοι φουσκωτοί γιατί οι γυναίκες θαυμάζουν τους γραμμωμένους.

Αλλά γιατί να μην περιποιηθείς λίγο κάτι που μπορεί να σε αναδείξει? Θα νιώσεις και εσύ καλύτερα, θα φανεί και προς τα έξω, θα δεις και κάποια ανταπόκριση. Τι μπορεί να είναι αυτό? Όλοι θα πουν χάσε βάρος. Οκ, αν θεωρείς ότι αυτό θα σε κάνει να νιώσεις καλά χάσε (αλλά με σύνεση). Η αλήθεια είναι ότι είναι βασικός παράγοντας να γίνει θελκτικό ένα σώμα για μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Και μεταξύ μας αν έφταναν τα ψυχικά χαρίσματα, δε θα συζητούσαμε αυτό το θέμα τώρα. 

Αλλά από την άλλη, ειδικά οι γυναίκες δεν ψάχνουν "το σώμα". Επομένως, αν είσαι άντρας τι θα κάνεις? Εκεί είναι απλό, οι πειραματισμοί είναι λίγοι. Ψάξε κούρεμα που σου ταιριάζει, μήπως σου πάει το αξύριστο, μήπως ένα στυλάκι διαφορετικό στο ντύσιμο και το παπούτσι σε αναδεικνύει, αλλά το σημαντικότερο, εμείς οι γυναίκες μυριζόμαστε την ανασφάλεια. Κοινώς, βρες τρόπο να δείξεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση!!!!

Οι γυναίκες από την άλλη είναι άπειρα τα τρικ που μπορούν να κάνουν! Μαλλιά, βάψιμο, αποτρίχωση, ρούχα, νύχια, παπούτσια. Κάντε τον εαυτό σας θελκτικό πρώτα για εσάς. Όσοι με διαβάζετε και έχετε κοιταχτεί στον καθρέφτη με ευχαρίστηση έστω και μια φορά στη ζωή σας ξέρετε τι εννοώ.

Τρίτον, έχει ποτέ κανείς σκεφτεί ότι δεν είναι ο μόνος που νιώθει έτσι? Ναι μεν το ξέρω ότι επικεντρώνουμε σε αυτό που νιώθουμε όταν είμαστε σε φάση μοναξιάς, αλλά μόνο τους φίλους μας να ρωτούσαμε θα μας έλεγαν το ίδιο αρκετοί από αυτούς. Το συναίσθημα αυτό είναι παγκόσμιο και λογικά είναι και διαχρονικό (δεν ξέρω μόνο από βιβλία που έχουν γραφτεί να κρίνει κανείς, άστα να πάνε). Επομένως, δεν είμαστε τόσο μόνοι, στη μοναξιά τουλάχιστον δηλαδή. Ειρωνία ή όχι κάτι δεν είναι και αυτό?

Δεν ξέρω αν κούρασα, λογικά ναι. Θα αφήσω πολλά απ' έξω και δεν κλείνω το θέμα ώστε να σχολιάσετε, να προσθέσετε, αφαιρέσετε, πολλαπλασιάσετε και διαιρέσετε αυτά το κομμάτια χύμα σκέψης, καθώς και να μου πείτε κάποια δική σας περίπτωση που θέλετε να αναφέρω, σχολιάσω ή συμβουλέψω (καθώς αυτό θέλω άμεσα να κάνω, να παραθέτω δικά σας θέματα και ερωτήσεις με τη δική μου ματιά) και θα το κλείσω με το δικό σας κομμάτι στο μέλλον. Για αυτό το λόγο στείλτε μου σε σχόλιο ό,τι θέλετε να μου πείτε καθώς και προσωπικές επιστολές στο dina_pimeyden@hotmail.com και ανυπομονώ να επανεξετάσω το θέμα στο μέλλον με δικές σας απόψεις.

Φιλιά για τώρα,

είμαι πάντα εδώ για σας,

Ντίνα